مدیریت استرس در مواقع بحران

 

مدیریت استرس در مواقع بحران

 

بعضی اوقات همه ما آنچه را به عنوان یک بحران یا یک وضعیت اضطراری توصیف می کنیم ، می گذرانیم. این شامل مشکلاتی است که ما در زندگی شخصی خود تجربه می کنیم. به عنوان مثال ، اسباب کشی ، طلاق ، بیماری ، تغییر شغل ، مرگ. ما می توانیم تحت تأثیر رویدادهای اجتماعی و همچنین زندگی شخصی خود قرار بگیریم. حوادث ، اخبار فاجعه ، نوسانات اقتصادی ، تحولات سیاسی و برنامه ویروس کرونا به عنوان آخرین نمونه ای که تجربه کرده ایم.

 

منابعی که ما هنگام ادامه زندگی روزمره خود در مواجهه با یک برنامه فردی یا اجتماعی استفاده می کنیم ، ممکن است برای ما کافی نباشد. به عنوان مثال ، به دلیل طولانی و پرتنش بودن ساعت کار ، احساس خستگی بیشتری می کنیم و غالباً از اخبار ناخوشایند ناراحت می شویم. اگر بیماری وجود دارد که باید از او مراقبت کنیم ، ممکن است لازم باشد زمانی را که برای خودمان صرف می کنیم کاهش دهیم.

 

اولویت های ما به طور طبیعی در چنین شرایطی تغییر می کند. مدیریت یا از بین بردن وضعیت بحرانی مورد بحث ، مورد توجه قرار می گیرد. از آنجایی که ما باید با این وضعیت کنار بیاییم ، هرچه موقعیت های خودسرانه تری به خود اختصاص دهیم ، بیشتر در پس زمینه باقی می ماند و تبدیل به یک لوکس می شود. سفر به ما و به تعویق انداختن گرده افشانی به پایان دوره امتحان برای همه ما آشنا است. و این واقعیت که ما در روزهای فاجعه های اجتماعی احساس نمی کنیم به کنسرت برویم. در دستور کار ویروس کرونا ، اولویت های زندگی روزمره ما با اقدامات انجام شده در سطح اجتماعی و فردی در حال جابجایی است. همه در تلاشند اقدامات احتیاطی را در سطحی که برای خود مناسب می دانند انجام دهند. در دستور کار همه افراد امکان کار در خانه ، تعطیلی مدارس ، استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی و معاشرت تا چه اندازه ایمن است. اولین سوالی که هنگام بازآرایی زندگی روزمره خود می پرسیم این است: آیا ما ایمن هستیم؟ اقدامات احتیاطی که برای ایجاد احساس امنیت در خود انجام می دهیم شناخته شده است. ما سعی می کنیم اطمینان حاصل کنیم که موارد ضروری را برای زمان خانه خود در اختیار داریم ، در حالی که سعی می کنیم توصیه های توصیه شده را برای کاهش آلودگی ویروس دنبال کنیم.

 

در این حالت ، سوال دیگری وجود دارد که ما اغلب از پرسیدن آن غافل می شویم: حال ما خوب است؟ اگر موضوع حساسی در دستور کار ما باشد ، ممکن است احساس متفاوتی از حالت معمول داشته باشیم. طبیعی است که پس از بازگشت به بیمارستان از اخبار بدی که دریافت می کنیم ناراحت می شویم یا احساس خستگی می کنیم. در حالی که چنین احساسی داریم ، ممکن است به ذهن ما خطور نکند که به خودمان نگاه کنیم. حتی ممکن است احساس گناه کنیم انگار که در حالی که به سلامت خود در مقابل یک فاجعه اجتماعی توجه داریم ، خودمان را نادیده می گیریم. برخی از شرایط بحرانی ممکن است واقعاً به همه دستور کارها نیاز داشته باشد ، به جز اساسی ترین نیازها برای قفسه بندی. وقتی در خانه تب وجود دارد ، اجتناب ناپذیر است که بعضی از شب ها بدون خواب بمانند.

 

اگر شرایطی وجود داشته باشد که خواستار فداکاری در دستور کار ما باشد ، برخی از منابع ما قبلاً به چالش کشیده شده اند. وقتی در شرایط دشواری قرار گرفتیم ، نیازهای اساسی به نوعی برآورده می شوند. این اولین چیزی است که در مواجهه با ویروس کرونا به ذهن خطور می کند. افزایش زمان صرف شده در خانه و امکان دوری از حوزه های اجتماعی تا حد ممکن تقاضای مواد غذایی اساسی و مواد تمیز کننده را افزایش داد. زنده ماندن…

 

پس آیا ما از زنده ماندن راضی خواهیم بود؟

 

اگر در مقاطع چالش برانگیز نیازهای اساسی ما به نحوی برآورده شود ، معمولاً زیاد به احساس خود توجه نمی کنیم. ما از عباراتی مانند "من دیگر خسته شده ام" ، "من عصبی هستم" استفاده می کنیم اما درباره چگونگی کنار آمدن با این وضعیت خیلی فکر نمی کنیم. در حالی که شرایط سخت ادامه دارد ، ما به احساس خستگی عادت می کنیم. دقیقاً به همین دلیل است که باید از خود مراقبت کنیم ، فقط به این دلیل که شرایط دشوار است. مراقبت از خود نیز از جمله نیازهای اساسی است ، اما ما غالباً این نکته را نادیده می گیریم.

 

آیا هنگام برنامه ریزی برای گذراندن مدت طولانی در خانه ، آیا فکر کردن درمورد اینکه در کنار آنچه می خوریم و می نوشیم چه باید کرد ، کار را آسان نمی کند؟ چه کاری می توانیم انجام دهیم که این زمان لذت بخش تر از احساس گیر افتادن در خانه باشد؟ وقتی عدم اطمینان و اضطراب در دستور کار و بر هم خوردن روال عادی از قبل خسته شده است ، چرا کارهایی که برای خودمان خوب است انجام نمی دهیم؟

 

در شرایطی که از برخی چیزهای خوب برای خود محروم هستیم ، جلو کشیدن دیگران و جمع آوری قدرت کنار آمدن با شرایط دشوار را برای ما آسان می کند. گاهی اوقات این چیز می تواند بسیار ساده باشد ، به عنوان مثال یک وقفه چای در یک سرعت شدید ، یک حمام هنگام تنش ، یک موسیقی استراحت در یک چرخش. اجازه دادن به فرصت های بهبودی خود به خودی مانند اینها باعث افزایش روحیه ما در طول روز می شود.

 

از طرف دیگر ، فکر کردن در مورد این سوال "چه چیزی برای من خوب است" مهم است. زیرا در مواقع بحرانی ، ممکن است همیشه به گزینه ای که ابتدا به ذهن خطور می کند دسترسی نداشته باشیم. اگر قبلاً به این سال فکر کرده باشید ، به یاد آوردن گزینه های دیگر در مواقع بحرانی برای شما آسان تر خواهد بود.

 

وقتی نیازهای اساسی خود را در مواقع بحرانی در نظر می گیریم ، معمولاً نیازهای جسمی را در اولویت قرار می دهیم. علاوه بر تغذیه معده ، نیاز اساسی ما محافظت از روحیه ماست. درک اینکه این امر نیز در اولویت است و فکر کردن در مورد سرمایه گذاری از قبل در آن به ما کمک می کند تا اوقات دشوار را با آسودگی بیشتری پشت سر بگذاریم.

 

 

نحوه ایستادن و استرس

 

نحوه ایستادن و استرس

آیا می خواهید یاد بگیرید که چگونه فقط در 2 دقیقه نحوه ایستادن خود را ارتقا دهید؟ در بعضی مواقع ممکن است احساس استرس و اضطراب زیادی داشته باشیم. اکنون ، من قبل از یک مصاحبه مهم شغلی ، قبل از ارائه به شما می گویم که چگونه با این وضعیت کنار بیایید. احساسات ما بر زبان بدن ما تأثیر می گذارد. وقتی احساس بدی داریم ، وقتی استرس داریم ، وقتی مضطرب هستیم ، اغلب در صندلی خود قوز می کنیم و کوچک می شویم. منطقه ای که ما می پوشیم کوچک می شود ، باید خودمان را بغل کنیم. عکس این اتفاق می افتد وقتی احساس خوبی داشته باشیم. منطقه ای که ما می پوشیم گسترش می یابد ، نحوه نشستن تغییر می کند و بیشتر به حالت ایستاده قرار می گیریم. بنابراین این چه ارتباطی با وزارت دفاع ما دارد؟ در یک مطالعه ، برخی از گونه های میمون وقتی احساس خوب و قوی می کنند موضع می گیرند و انسان ها نیز همین کار را می کنند. تصور کنید هر عملی که هنگام پیروزی در یک مسابقه و پیروزی انجام می دهید ، وقتی قهرمان می شوید تصور کنید چه نوع میمونی همان کار را می کند. خوب ، فکر می کنید چه کاری باید انجام دهد ، درست است؟ بگذارید بلافاصله توضیح دهم. چند دقیقه بعد از انجام این موضع گیری ، مشخص می شود که هورمون کورتیزول مربوط به استرسی است که در آن هورمون های مربوط به قدرت در خون حیوانات به سمت بالا می روند و آنها تعجب می کنند که آیا این مسئله در انسان وجود دارد یا خیر آزمایشات و آزمایشات افراد گروه اول موضع قدرت را انتخاب کردند. افراد گروه 2 کسانی هستند که روی صندلی بسته تری می نشینند. سپس ، هورمون های آنها دوباره اندازه گیری می شود و مشاهده می شود که سطح استرس در افراد قائم کاهش یافته و هورمون های خوب آنها افزایش می یابد. بر این اساس ، اولین کاری که باید در شرایط اضطراب آور انجام دهیم ایستادن در حالت ایستاده و لبخند زدن است.

 

نفس: ای کاش یک گرز جادویی مانند این وجود داشت و حتی اگر عصبانی باشید ، استرس داشته باشید ، مضطرب باشید و غیره آرام باشید و آرام باشید چقدر آسان خواهد بود. کنار آمدن با استرس یکی از مهمترین مشکلات انسان امروزی است. ما همچنین سعی می کنیم با خشم و اضطراب کنار بیاییم ، نه فقط استرس. کسانی که می توانند با این نوع احساسات کنار بیایند ، هم در زندگی تجاری و هم در روابطشان از افراد دیگر موفق ترند. علاوه بر این ، سلامتی آنها از افراد دیگر بهتر است. خوب چگونه این حرف را می زنیم؟ ما بدون کمک خود از بسیاری از موارد نگران ، ناراحت و عصبانی هستیم. کاری که ما می خواهیم انجام دهیم بسیار ساده است. من در مورد یک تکنیک بسیار م talkثر صحبت خواهم کرد که می توانید هر روز به مدت 10-15 دقیقه استفاده کنید ، در آن تقریباً 1 ماه تفاوتهای بسیار جدی را می توانید در خود مشاهده کنید ، و حتی شخصیت شما تقریباً تغییر می کند حتی اگر آنرا به سبک زندگی تبدیل کنید. من حدود 6 سال است که از این روش استفاده می کنم و فواید خارق العاده آن را دیده ام. در واقع ، این اکنون برای من یک عادت شده است. جدا از زمان هوشیاری ، ناخودآگاه شروع به انجام این کار کردم. مطالعات علمی متعددی در مورد تأثیر تمرینات تنفسی بر روی مغز و بدن وجود دارد. به طور کلی ، انواع مختلفی از تمرینات تنفسی ، فیلم ها و مقالات در اینترنت وجود دارد. آنچه برای شما می نویسم تمرینات تنفسی صوفیانه است که 6 سال است از آنها استفاده می کنم و آنها را تجربه کرده ام. این ورزش تنفسی است که توسط دراویش چرخان صوفی استفاده می شود. طبق تحقیق انجام شده در دانشگاه مرمره ، MRI مغز دراویش چرخشی که سالها از این تمرین استفاده کرده اند مورد بررسی قرار می گیرد و در نتیجه ، تغییرات مثبت در ساختار مغز آنها مشاهده می شود. حالا چطور آن کار را انجام بدهیم؟ این روشی است که با کار کردن مانند تمرینات در تفکر مثبت ، ورزش بدنی ایجاد خواهد شد. با تشکر از این روش ، بلافاصله تسکین خواهید یافت و حتی اگر این کار را برای مدت طولانی و بیش از 10 دقیقه و به طور منظم انجام دهید ، به راحتی عصبانی و استرس نخواهید داشت. آرامش درونی شما افزایش می یابد و شما قادر خواهید بود استرس و تکانه های خود را با راحتی بیشتری کنترل کنید. تمرین تنفس صوفیانه؛ این یک تمرین بینی است. برای این کار ، بینی ما باید باز باشد ، در حالی که نفس می کشید ، باید 4 ثانیه نفس خود را بیرون دهید و 8 ثانیه نفس خود را بیرون دهید. این یک تمرین سخت است. من توصیه می کنم این کار را برای اولین بار در رختخواب انجام دهید ، اما به یاد داشته باشید ، بدن ما هنگام انجام این کار به آن عادت می کند. ممکن است بخوابید زیرا عضلات برای اولین بار شل می شوند. اما در این صورت به آن عادت خواهید کرد و شروع به غواصی نمی کنید. این تمرین را می توانید برای اولین بار 4-4 انجام دهید. مهم نیست ، آن را تا جایی که می توانید کشش دهید. هنگام تنفس تا 4 و در هنگام بازدم تعداد 8 را می شماریم. در واقع ، این بسیار ساده است ، وقتی هر روز 10 دقیقه این کار را انجام می دهید ، حتی تنفس ما نیز سالم می شود. نفس عمیق و آهسته خواهیم کشید و اکسیژن دریافتی خود را افزایش خواهیم داد. شما بخشهایی از مغز ما را توسعه داده اید تا بتوانید احساسات مربوط به آرامش را کنترل کنید. در مدت زمان کوتاهی ، تأثیرات آن را هم بر سلامتی و هم بر خلق و خوی ما خواهید دید.

 

انیمیشن در ذهن (رویا): مسئله دیگر در مقابله با استرس تجسم یا تخیل است. خشن ترین بیان خواب دیدن است. اما این است که ما با گنجاندن همه احساسات ایجاد می کنیم. بنابراین رایحه را بخورید دانستن ، احیای رنگ ها ، احساسات خود را که می توانیم تجسم و احساس کنیم ، دوباره زنده کنیم ، تا بتوانیم چیزی کاملاً رنگارنگ و زنده را تصور کنیم. آنها ابتدا تجارت تجسم را در ورزشکاران امتحان کردند. الکترودهایی که فعالیتهای آنها را اندازه گیری می کنند ، هنگام فعالیت در این ورزش در مغز و ماهیچه های ورزشکارانی که به اسکی مشغولند قرار می گیرد و مشاهده می شود که هنگام انجام این ورزش کدام سلولهای مغز آنها و کدام عضلات بدن آنها فعال می شوند. بعداً از همان ورزشکاران چشم بسته و از آنها خواسته شد که انجام همان ورزش را در ذهن خود تجسم کنند. در همین حال ، فعالیت های مغزی و عضلانی ورزشکاران اندازه گیری شد. وقتی این دو اندازه گیری با هم مقایسه می شوند ، وقتی افراد در واقع هر عملی را انجام می دهند ، سلول های یکسانی در مغز فعال می شوند. این بدان معناست که اگر به اندازه کافی تمرکز کرده و یک انیمیشن قدرتمند انجام دهیم ، مغز ما نمی تواند تمایز بین واقعی و خیالی و خیالی را درک کند و شروع به واکنش مشابه می کند. چگونه می توانیم از این برای شاد بودن استفاده کنیم؛ می توانیم ما را خوشحال کنیم ، می توانیم چشمان خود را ببندیم و تصور کنیم که در کجا می خواهیم باشیم ، یا می توانیم لحظه ای را که می خواهیم به هدفی که می خواهیم برسیم تجسم کنیم. اگر این کار را با تمرکز انجام دهیم ، مغز ما نمی تواند خیال و واقعیت را تشخیص دهد و مغز ما شروع به پاسخ دادن به همان پاسخ های فیزیولوژیکی می کند. ما احساس آرامش و شادی می کنیم و انگیزه بیشتری نسبت به هدف خود پیدا می کنیم. می توانید بعد از تمرینات تنفسی در طول روز تجسم کنید.

 

چگونه می توانید با تفکر صرفه جویی کنید؟ صدها فکر از گذشته در ذهن اکثر ما می چرخد. ما هر لحظه با صدها فکر در ذهن خود زندگی می کنیم و سعی می کنیم در آن لحظه کار خود را انجام دهیم. بزرگترین مشکل افرادی که در این شهر زندگی می کنند عدم توانایی در لحظه ماندن ، اضطراب یا خستگی مفرط است که آنها درک نمی کنند. در حقیقت ، بیشتر اوقات ، یکی از دلایل این امر این است که افکار در مورد گذشته یا آینده ما را پس از مدتی به خستگی و فراموشی سوق می دهد ، که شاید اغلب منجر به افسردگی و اضطراب شود. افکار در ذهن ما یا از پشیمانی گذشته ، عصبانیت یا دلتنگی ها یا نگرانی های آینده ناشی می شود. بنابراین ، ما نمی توانیم در لحظه باقی بمانیم.

 

چگونه می توانیم زمان بمانیم؟ این که بتوانم در لحظه ای زندگی کنم که با احساسات ، افکار ، احساسات و تجربیاتم زندگی می کنم ، به معنای آگاهی از آن لحظه است ، یعنی در آن لحظه به گذشته و آینده فکر نکنم. به عنوان مثال ، عایشه به پیاده روی می رود و در آن لحظه کاملاً زمین را با پاهایش روی زمین احساس می کند و در حالی که دستانش را تکان می دهد ، احساسات باد روی پوست خود را مشاهده می کند. در آن زمان ، او متوجه پرندگان آوازخوان ، سرسبزی درختان ، رنگ گلها و رایحه ها می شود. اما در آن لحظه صدای اره را می شنود و به آن صدا روی می آورد ، مرد شاخه های درخت را قطع می کند. در همین حال ، به طور ناگهانی ، عایشه اره شکسته در خانه را به یاد می آورد: "ببینید چه مدت اره شکسته بود ، من به همسرم گفتم چند بار آن را درست نکرد ، هفته ها در همان مکان بود." در آن لحظه عصبانی شد او در حال راه رفتن است اما حتی از جایی که قدم می گذارد آگاهی ندارد. آیا عایش در آن لحظه است؟ نه متأسفانه ، عایشه از هیچ کجا خارج شده و نمی تواند درمورد اشتباهاتی که شوهرش مرتکب شد ، فکر کند. حتی در چنین مواقعی می توانیم دست و پا چلفتی باشیم. این همه از شدت ذهن ماست. بنابراین اگر در لحظه نیست ، عایشه چگونه راه می رود؟ رفتار خودکار یعنی چه؟ اگر کاری را بارها و بارها انجام دهید ، می توانید پس از مدتی بدون توجه به آن ، این کار را انجام دهید. به عنوان مثال ، افرادی که به طور مداوم از صفحه کلید استفاده می کنند اکنون می توانند بدون نگاه کردن از صفحه کلید استفاده کنند. بنابراین به صورت خودکار می نویسد. پس چرا مغز این کار را می کند؟ مغز ما به ما می گوید اگر شما مرتباً این کار را انجام دهید ، پس من این کار را برای شما آسان می کنم. شما به آن توجه نمی کنید ، آن را به صورت خودکار انجام دهید و می توانید کارهای دیگری را نیز در حین انجام آن انجام دهید. این در نگاه اول بسیار زیبا به نظر می رسد. می توانید کارهای زیادی را همزمان انجام دهید. اما عیب توانایی انجام کارهای دیگر به طور همزمان این است که آگاهی ما کاهش می یابد. زیرا از یک طرف توجه به چیز دیگری کار آسانی نیست ، در این حالت حادثه ناچیز یا خستگی ذهنی اجتناب ناپذیر است. از آنجا که آگاهی کاهش یافته است ، ما به وقایع خود و محیط خود نگاه می کنیم ، اما نمی توانیم ببینیم ، بشنویم اما نمی توانیم گوش دهیم. بیشتر ما زندگی روتین داریم ، همزمان بلند می شویم ، همان چیزها را می خوریم ، به همان طریق به همان محل کار می رویم ، در محل کار یا خانه کارهای مشابهی انجام می دهیم ، سپس به خانه می آییم ، چیزی می خوریم ، کارهای مشابه انجام می دهیم چیزها و خواب ما رفتارهای خودکار را در این روال انجام می دهیم. اول از همه ، لازم است که از آن آگاه باشید. از آنجا که من کارهای مشابه را بارها و بارها انجام می دهم ، در یک کار عادی قرار دارم ، فقط خارج از عادت هایم عمل می کنم. اگر می خواهید استرس خود را کاهش دهید ، توانایی ماندن در لحظه خود را بهبود ببخشید و توجه دائماً حواس پرت شده خود را بهبود ببخشید ، می توانید توجه خود را با تکنیک ذهن آگاهی متمرکز کنید. تکنیک ذهنیت چیست؟ این توجه حواس پرت شده شما را جلب می کند ، به آرامی افکار حواس پرتی شما را به لحظه برمی گرداند ، و این در رشد مهارت های شما بسیار موثر خواهد بود. یک تکنیک در استان است. "هر لحظه در حین انجام کاری ، تمام توجه خود را تماشا کنید ، احساسات خود را مانند اینکه یک فرد خارج از خانه است تماشا کنید و بدون سوال بدون قضاوت آنها را متوجه آنها کنید ، سپس آنها را بپذیرید" در هر شرایطی ، من احساسات بدن خود را در آن لحظه مشاهده می کنم ، داده هایی که از اندام های حسی من می آیند ، خلق و خوی و افکاری که در آن لحظه داشتم ، مانند یک چشم خارج ، و مطمئنا قضاوت نمی کنم. وقتی می بینم وقتی قضاوت می کنم ، وقتی فکری از گذشته به ذهنم خطور می کند ، خدا آن را لعنت کند ، نگاه کن ، من دوباره برگشتم ... نه به این دلیل که در اینجا خود سرزنش و عصیان وجود دارد. برعکس ، اکنون افکار گذشته به ذهن من خطور می کند ، لازم است که خودم را به روشی کاملاً عینی مشاهده کنم ، نه اینکه قضاوت کنم ، آنچه اتفاق می افتد را بپذیرم و آن را تشخیص دهم. این چه کاری انجام خواهد داد؟ فقط وقتی این کار را انجام دهید می توانید فواید آن را درک کنید. در حقیقت ، دکمه توقف برای افکار دیگر در ذهن ما فشرده می شود ، یا حتی دکمه خاموش کردن نیز فشرده می شود و با بسته شدن همه برنامه های باز دیگر رایانه ، حافظه شما از بین می رود. احساس می کنید انگار ذهن خالی است ، همه چیزهای منفی ذهن را با جارو جمع کرده اید. در طولانی مدت ، وقتی نمی توانید در لحظه بمانید ، وقتی افکار شما به گذشته یا آینده می رود ، می توانید بلافاصله متوجه این موضوع شوید و خیلی راحت تر به حال برگردید. از همه مهمتر ، شما روی سلامت روحی و جسمی خود سرمایه گذاری می کنید. در واقع ، این روشی است که می تواند در همه جا به کار رود. به عنوان مثال ، حتی در هنگام مسواک زدن می توانید از این روش استفاده کنید. فرض کنیم شما روحیه منفی دارید و افکار مدام در مغز شما جریان دارند. در چنین شرایطی ، فوراً متوجه آن شوید ، آن را نامگذاری کرده و برچسب گذاری کنید (یعنی الان مضطرب هستم ، به نظر می رسد افکار منفی در مغز من وجود دارد) اما فقط آن را نامگذاری کنید و بگذارید قضاوت نکند. به عنوان مثال ، چرا قضاوت نمی کنیم مثل اینکه برای من اتفاق می افتد ، نتایج را زیر سوال نبرید. به عنوان مثال ، قضاوت در مورد نتایج مانند اینکه چرا همیشه من را پیدا می کند ، دلیل افکار منفی را مانند یک گرداب ثابت نپرسید ، غواصی نکنید ، بین خود حد بگذارید. مانند یک ناظر از بیرون تماشا کنید ، نام آن را بگذارید و بپذیرید. احساسات می آیند و می روند. در این زمان ممکن است احساس اضطراب ، عصبانیت ، عصبانیت کنید. احساسات ما که این موقت را پشت سر می گذارند به دلیل ماهیت از نظر فیزیولوژیکی موقتی هستند. هیچ احساسی ماندگار وجود ندارد. خوشبختی دائمی نیست ، ناراحتی همیشگی نیست. شما نمی توانید همیشه شاد باشید ، نمی توانید همیشه ناراضی باشید. احساسات مهمان شما هستند. آنها می آیند و می روند. وقتی به هر حالتی می رسیدید ، بدانید که چیز دیگری هستید. شما آن احساسات نیستید ، بیشتر هستید. هنگامی که کاملاً افسرده شدید ، به یاد داشته باشید که این مهمان مهمان است که به خانه شما آمده و شما میزبان هستید ، از آنها سلام کرده و آنها را اعزام کنید. همانطور که از میهمانان خود استقبال می کنید و خداحافظی می کنید ، این کار را برای احساسات خود انجام دهید. خوش آمدید و سپس او را عیادت کنید. این کار انجام پذیرفتن احساسات شما را برای شما آسان تر می کند.

 

مراقبه: ما می توانیم با مراقبه ای که در طول روز انجام می دهیم به مغز خود یاد بگیریم که آرامش خود را حفظ کند. ما همچنین مهارت های تمرکز خود را ارتقا می دهیم. درست مثل تمرینات تنفسی ، به ما امکان می دهد تا فوراً استراحت کنیم ، و اگر به طور مداوم و منظم انجام شود ، باعث تمایز مغز می شود و به طور کلی شما را بسیار آرام و آرام می کند. آرامش جسمی با تمرینات تمدد اعصاب و تنفس انجام می شود که در طول مدیتیشن انجام می شود و مغز ما تا طول موج آلفا پایین می آید. از آنجایی که مغز در طول موج آلفا نسبت به پیشنهادات خود از بیرون بازتر است ، می توانید در هنگام مدیتیشن به پیشنهادهای تأیید گوش دهید. وقتی از این طریق انجام می شود ، نفوذ ناخودآگاه بسیار راحت تر است. وقتی برای اولین بار شروع به مدیتیشن می کنید ، ممکن است نتوانید تمرکز کنید. افکار دیگری ممکن است ناگهان به ذهن ما خطور کند. این کاملا طبیعی است. خود را خسته نکنید و سعی کنید هر بار فکر خود را جمع کنید. اگر بعد از مدتی بدون تسلیم شدن به این کار ادامه دهید ، می بینید که تمرکز شما بسیار راحت تر است و افکار حمله کننده به ذهن شما کاهش می یابد. اگر حتی نمی توانید این کار را انجام دهید ، ذهن شما برای آرام شدن به چیزهای بیشتری نیاز دارد. زیرا بدیهی است که برای آرام کردن ذهن خود به کمک نیاز دارید. اگر نمی توانید ، تسلیم نشوید ، بیشتر سعی کنید.

5 راهکار برای مدیریت بهتر زمان و تأثیرات کار شب روی بدن ما

دیر کار کردن برای انجام یک کار ... این برای همه اتفاق افتاده است. ما در مورد تأثیرات یک شب بی خوابی بر بدن خود تأکید نمی کنیم. اما شاید ما باید متوقف شود شما می پرسید چرا؟ بیایید با هم نگاهی بیندازیم:

 

 

چه مدت باید بخوابیم؟

 

آندره گلدشتاین پیکارسکی ، استاد روانشناسی بالینی در دانشگاه استنفورد می گوید که نیاز افراد به خواب می تواند با توجه به سن متفاوت باشد.

مطابق با این:

نوزادان تازه متولد شده: 14-17 ساعت

کودکان نوپا: 11- 14 ساعت

کودکان: 10-13 ساعت

نوجوانان: 8-10 ساعت (14-17 سال)

بزرگسالان: 7-9 ساعت (64-18 سال)

افراد مسن: 7-8 ساعت (65 سال به بالا) باید بخوابند ...

اما گلدشتاین پیکارسکی همچنین می گوید هیچ دستور العمل خاصی برای همه وجود ندارد. بسته به شرایط سلامتی افراد و سایر عوامل ، نیازهای خواب آنها نیز ممکن است تغییر کند.

 

بیدار ماندن در تمام شب چه فایده ای برای بدن دارد؟

هنگامی که بدن خود را تمام شب بدون خواب رها می کنیم ، می توانیم انواع بیماری های فیزیولوژیکی را تجربه کنیم:

اختلال در عملکرد ایمنی بدن ، نبض بالا و فشار خون: وقتی کم خواب هستیم ، هورمون های استرس مانند آدرنالین و کورتیزول در خون افزایش می یابد ، فشار خون بالا می رود ، ریتم قلب نامنظم می شود. سیستم ایمنی بدن شروع به لرزیدن می کند ، افرادی که کم خواب هستند در برابر بیماری ها آسیب پذیرتر می شوند. مطالعه ای که در سال 2014 انجام شد نشان داد که بی خوابی رشد بافت سرطانی را در موش ها افزایش می دهد و محافظت از سیستم ایمنی بدن را در برابر سلول های سرطانی کاهش می دهد.

 

تغییرات متابولیکی ، سطح بالای قند خون: هنگام خواب ، مواد زائد متابولیکی تشکیل شده در سلول ها پاک می شوند. هورمون های بازسازی کننده بدن مانند ملاتونین و هورمون رشد بیشتر ترشح می شوند. صبح که می شویم ، گردش خون و سرعت متابولیسم کاهش می یابد. مقاومت به انسولین در بدن افزایش می یابد و ترشح بیشتر انسولین می تواند منجر به افزایش قند خون و دیابت نوع 2 شود.

 

از دست دادن حافظه ، تمرکز و تعادل: خواب حافظه را بازیابی می کند و نقش موثری در توانایی یادگیری مغز دارد. هرچه بیشتر در برابر خواب مقاومت کنیم ، تمرکز و توانایی ما در ایجاد ضربات حافظه کوتاه مدت عمیق تر است. عامل مهم دیگر این است که خواب به عنوان "تمیز" عمل می کند. مرکز پزشکی دانشگاه روچستر پیشنهاد می کند سمومی که در طول خواب در طول روز از فکر جمع می شوند ، خارج شوند. محققان همچنین می گویند اگر مغز از این پروتئین های سمی پاک نشود ، بیماری ها بوجود می آیند.

 

افزایش اضطراب و علائم افسردگی: خواب برای سلامت روحی و جسمی ما حیاتی است. وقتی این روند روانشناختی را که در آن ذهن و بدن ما استراحت و تجدید می شود به تعویق می اندازیم ، ممکن است دچار افسردگی های روحی و جسمی ، از دست دادن تحمل ، مشکلات تصمیم گیری و تغییر خلق و خوی شویم.

 

 

برای جلوگیری از صبح شدن چه باید کرد؟

توزین کنید که چه نتیجه ای از عدم انجام کار می تواند باشد. آیا می توانید زمان بیشتری درخواست کنید؟ در صورت امکان!

اگر پروژه بزرگی پیش رو دارید ، زود شروع کنید و بیشتر از زمان لازم به خود فرصت دهید.

چگونه می توانید زمان خود را بهتر سازماندهی کنید ، مرور کنید

آیا می توانید خسته شوید؟ تحقیق کنید ، از آن غفلت نکنید.

سعی کنید به جای اینکه اصلا نخوابید ، برای مدت کوتاهی بخوابید. بنابراین می توانید در مصرف انرژی صرفه جویی کنید.

در حسرت: آیا می توان از دور در آغوش گرفت ؟

در حسرت: آیا می توان از دور در آغوش گرفت ؟

 

احساس انگیزه کنید

در آغوش گرفتن ... اگر بگویم بزرگترین کمبود در زندگی ما  و شاید چیزی که بیشتر از همه از دست می دهیم ، چه کسی می تواند خلاف آن را انکار کند؟

در آغوش کشیدن و به اشتراک گذاشتن احساساتمان با افراد کنار خود اولین کاری است که ما هنگام دریافت خبرهای خوش ، هنگام ملاقات با کسی ، احساس غمو احساس گریه می کنیم ، وقتی همه احساساتی را که به ذهنمان خطور می کند ، تجربه می کنیم. آخرین باری که کسی را در آغوش گرفتید کی بود ، یادتان هست؟ صادقانه بگویم ، من چیز زیادی یادم نیست. همه گیری چنان بر زندگی ما تأثیر گذاشته است که چطور دلتنگ دوستان ، خانواده ، آغوش خود شده ایم ؟

بدتر از همه ، مگر ما الان جایی نیستیم که شروع کردیم؟ تنها تفاوت مارس 2020 در برگهای تقویم زندگی ماست ، فکر نمی کنید؟

به روند مقاله نگاه نکنید ، در این مقاله "چه کاری می توانیم انجام دهیم ، چگونه می توانیم با آن کنار بیاییم؟" من چنین مواردی را در نظر نخواهم گرفت.

من فقط می خواهم امروز چند احساس را با شما در میان بگذارم.

من گفتم آغوش گرفتن ، شما در ابتدای مقاله من می دانید ، فکر می کنید آغوش فقط از نظر جسمی است؟ یا می توانید عزیزانتان را بغل کنید ، خواه از راه دور باشند یا نه؟ در این زمینه ، من فکر نمی کنم فاصله خیلی مهم باشد. اگر آنها هنوز زنده هستند و هنوز در زندگی شما هستند ، باور کنید مهم نیست که دقیقاً کنار شما هستند. فقط با زبان شیرین خود و ارزشی که برای آنها قائل هستید عشق آنها را احساس کنید. آنها در حال حاضر انرژی زیبا شما را حتی از راه دور دریافت می کنند و احساس خوبی مانند در آغوش گرفتن شما دارند. به طور خلاصه ، آنچه می خواهم بگویم این است که ، هم در دنیای واقعی و هم در دنیای مجازی راهی پیدا کنید و عزیزان خود را در آغوش بگیرید. اندکی توصیه از جانب من.

در مورد من ، من مطمئن هستم که وقتی تمام این روزهای زندگی ما تمام شد ، من می توانم آن را به وفور انجام دهم و می توانم با عزیزانم سیراب شوم ، در این شکی ندارم. با این حال ، در این زندگی دو نفر وجود دارند که دیگر هرگز آنها را در آغوش نخواهم کشید و دیگر بوی آنها را نخواهم شنید.

یکی از آنها تنها مادری است که در زندگی ام شناخته ام و احتمالاً دیگر هرگز اینگونه نخواهم شناخت. 3 سال است که از زندگی ما گذشته اید. به نظر می رسد که من از شما آموخته ام که با وجود همه دردهایی که ما تجربه کرده ایم ، حتی بدون توجه به آن ، قوی باشید. من برای آن سپاسگزارم. من بیش از هرچیز دیگری عاشق تو هستم.

من می خواهم مقاله خود را با یادآوری به کسانی که عزیزانشان را از دست داده اند پایان دهم. مطمئناً بزرگترین درد دنیا این است که شخصی را که خیلی دوستش دارید از دست بدهید ، اما باور کنید اگر می خواهید کمی از این درد بکاهید ، شادترین و آرام ترین لحظات او را تجسم کنید. مطمئن باشید که این یک مزیت "بزرگ" برای ادامه زندگی خواهد بود ..

با عشق بمانید

تجار موفق

وقتی به افراد موفق و شناخته شده امروز نگاه می کنیم ، اساساً می بینند که آنها صبور هستند و به تلاش ادامه می دهند. یک کسبه 2-3 بار در زندگی خود ورشکست می شود ، اما تسلیم نمی شود. او دوباره بلند می شود ، روشی متفاوت از روش قبلی را امتحان می کند و منتظر نتیجه می ماند. بسیاری از ما ورشکستگی را پشت سر گذاشته ایم و حتی در مرحله تفکر در مورد انجام یک تجارت خطرناک امتناع می کنیم.

بنابراین چه تفاوتی بین افرادی که ریسک می کنند و موفق می شوند و افرادی که از بدست آوردن شغل می ترسند وجود دارد؟ درک ریسک چگونه شکل می گیرد؟ شجاعت از کجا ناشی می شود؟

وقتی به زندگی افراد موفق نگاه می کنیم ، می بینیم که آنها دارای یک شخصیت قوی با اعتماد به نفس بالا هستند ، مسئولیت تصمیمات خود را می پذیرند ، شکست ها را اولین قدم برای یک شروع جدید می دانند ، نه به عنوان یک پایان ، با روحیه رهبر ، خلاقیت ، و دانستن یادگیری از اشتباهات آنها ، و همانطور که می توانید تصور کنید ، برخی از این ویژگی ها تربیت کودک است ، برخی از آنها مربوط به سبک و روحیه او است.

 

مزاج قرعه کشی است. بستگی به این دارد که از افرادی که رابطه خون درجه یک خود دارند ، به ویژه مادر و پدر ، چه هدایایی دریافت می کنیم. ما نمی توانیم کاری با آن انجام دهیم. با این حال ، حتی اگر مزاج نیز مناسب باشد ، به دست آوردن فردی که در زندگی تجاری بدون سبک تربیتی مناسب و حداقل محیط مناسب موفق باشد ، بسیار دشوار است.

 

من قبلاً بارها گفته ام که ​​زندگی بر اساس آزمون و خطا است. ما به عنوان یک انسان با یک کنجکاوی طبیعی برای بقا مواجه هستیم. کنجکاوی مستلزم تجربه ، اشتباه و تلاش است. هنگامی که کودکان 2-3 ساله می شوند ، سوالات بی پایان را شروع می کنند. از آنجا که او می خواهد بداند ، می خواهد بفهمد ، می خواهد بداند آیا می تواند در آینده با اطلاعاتی که در قبال سوالی که از او می گیرد ، از آن در یک نقطه مفید استفاده کند. یا گاهی اوقات حتی سوال نمی کند ، سعی می کند خودش را کشف کند. کودکی که حس اکتشاف و کنجکاوی او پشتیبانی یا تحقیر نشده باشد احساس گناه می کند و کنجکاوی خود را از دست می دهد. فردی که کنجکاوی خود را از دست می دهد انگیزه ای برای یادگیری نخواهد داشت. ناپدید می شود ، از بین می رود.

 

یکی از مهمترین عوامل موفقیت ، تلاش بدون داشتن دلهره است. برای این امر ، خانواده ها باید به فرزندان خود فرصت دهند تا امتحان کنند. بدون گفتن "اوه ، تو سقوط می کنی ، آن را می شکنی ، تو مرا متوقف می کنی ، من به سرعت از آن مراقبت می کنم". همچنین مهم است که از هر تلاش موفق یا ناموفق قدردانی شود. علاوه بر این ، از جمله وظایف خانواده است که کودک را ترغیب به تلاش مجدد در هنگام تلاش برای تسلیم خود کند. این نیز یکی از راه های افزایش اعتماد به نفس است که برای یک زندگی موفق ضروری است.

 

البته هر تلاشی نتیجه ای نخواهد داشت. گاهی ممکن است لازم باشد به روش های مختلف تلاش کنید و گاهی به مسیری کاملاً متفاوت روی بیاورید ... کودک باید یاد بگیرد که با احساس ناکامی و همچنین لذت بردن از موفقیت کنار بیاید. بنابراین حتی اگر شکست هم خورد ، کاری برای او انجام ندهید تا ناراحت نشود. بگذارید با این احساس روبرو شود. به او کمک کنید تا موفق شود اما در عوض این کار را نکنید.

 

صبر نیز عامل بسیار مهمی است. این توانایی صبر برای صبر ، به تأخیر انداختن درخواست ها است. این توانایی کنار آمدن با استرس ناشی از موقعیتی است که فرد را آزار می دهد. در کودکی که هر آرزویش فوراً برآورده می شود ، حوصله ای نیست. به همین ترتیب ، اگر والدین دائما همان کاری را انجام دهند که کودک باید انجام دهد ، صبر ایجاد نمی شود.

 

یکی از مواردی که من همیشه می گویم ارائه گزینه های متناسب با سن فرزندتان است ، بگذارید او نظرات خود را بیان کند و مسئولیت آنها را به عهده بگیرد. برای افکار و انتخاب های آنها ارزش قائل شوید. اگر به جای فرزند خود دائماً تصمیم بگیرید ، چیزی را برای تفکر یا وزن کردن در اختیار او نمی گذارید. وقتی یک تاجر موفق اشتباه می کند ، می داند که این انتخاب خودش است و مسئولیت نتایج را به عهده می گیرد. به این ترتیب ، راه های جدیدی را امتحان می کند بدون اینکه دوباره دچار همان اشتباهات شود. با این حال ، فردی که سازوکار تصمیم گیری او کارایی نداشته است ، افکار دیگران را عملی می کند و دیگران را سرزنش می کند درصورتی که نتایج مطلوبی نیست.

اما سوال واقعی این است: آیا والدین می توانند آنقدر شجاع و صبور باشند که همه این کارها را انجام دهند؟ این نکته به شما ختم می شود. اگر آنچه را که در بالا نوشته شده است به کار ببرید ، حتی اگر برای مزاج کودک مناسب نباشد ، می توانید افرادی را پرورش دهید که به اندازه کافی موفق هستند و از زندگی لذت می برند.