آیا می توان بدون پیر شدن ، طول عمر را افزایش داد؟
اگر بگوییم که می توان با لذت و سلامتی پیر شد و متوسط امید به زندگی را افزایش داد بدون آنکه با هر بیماری یا مانعی که پیری به همراه آورده است ، افزایش یابد؟ بله ، اکنون می توان طول عمر را افزایش داد.
بر اساس داده های گزارش سال 2017 چشم انداز جمعیت جهان ، انتظار می رود تعداد افراد بالای 65 سال در گروه مسن در جمعیت جهان تا سال 2050 دو برابر و تا سال 2100 سه برابر شود. بنابراین پیش بینی می شود که جمعیت سالخورده که در سال 2017 ، 962 میلیون نفر بود ، در سال 2050 به 2.1 میلیارد نفر و در سال 2100 به 3.1 میلیارد نفر افزایش یابد.
داده های سازمان بهداشت جهانی همچنین تخمین چشم انداز جمعیت جهان را تأیید می کند: بین سالهای 2015 و 2050 ، نسبت جمعیت بالای 60 سال جهان تقریباً دو برابر می شود و از 12٪ به 22٪ می رسد. این واقعیت که میانگین سنی جمعیت عمومی در حال افزایش است و متوسط امید به زندگی در حال افزایش است که هرگز در تاریخ بشر مشاهده نشده است ، به عنوان مهمترین رویداد تحول اجتماعی قرن 21 تعریف می شود.
در ارتباط با افزایش سریع میانگین سنی جمعیت ، موضوع "پیری سالم" در سالهای اخیر در تحقیقات پزشکی مولکولی مورد توجه قرار گرفته است ، اما راز جاودانگی و عمر طولانی از تمدن های یونان باستان تا فلسفه های خاور دور موضوعی بوده است که بشر از روزی که وجود داشته کنجکاو بوده و درباره آن تحقیق کرده است.
امروزه به لطف پیشرفت های فن آوری در پزشکی مدرن و ژنتیک ، اکنون اطلاعات بیشتری در مورد علل پیری کسب کرده ایم و با توجه به این اطلاعات ، می توانیم گام های موثری برای جلوگیری از تأثیرات منفی پیری بر سلامت روان ، روان و جسم برداریم. قبل از وقوع آنها بنابراین ، قبل از اینکه به س toال "چگونه می توانیم یک سن سالم داشته باشیم" برویم ، درک عواملی که باعث پیری می شوند مفید است.
چرا پیر می شویم: بعد بیولوژیکی پیری
اگرچه شواهد علمی کمی وجود دارد که افراد بالای 65 سال امروزی سالم تر از والدینشان در همان سن زندگی کنند و بیماری ها یا معلولیت های مرتبط با پیری را کمتر تجربه کنند ، اما نسل های بعدی سالم تر ، متناسب تر و "جوان تر" از نسل های قبل هستند انتظار می رود که دریافت کنند. خوب ، منشأ این پیش بینی ها چیست که نسل جدید در سال های بعد با استفاده از ظرفیت های ذهنی و جسمی بسیار کارآمدتر و سالم تر از نسل قبلی ، پیر می شوند؟
در سطح بیولوژیکی ، پیری در ساده ترین شکل ، ناشی از تجمع آسیب های مختلف سلولی و مولکولی در بدن با گذشت زمان است. به عبارت دیگر ، تغییرات جسمی یا بیماری هایی که همراه با پیری مانند تحلیل استخوان ، زوال عقل ، چین و چروک های پوستی به وجود می آیند ، به عوامل مختلف بیولوژیکی از تغییرات هورمونی گرفته تا تولید سلول های جدید یا ترمیم سلول های آسیب دیده مرتبط هستند.
این تغییرات در مقیاس خرد در کل متابولیسم باعث کاهش تدریجی ظرفیت جسمی و ذهنی ما با افزایش زمان ، افزایش خطر ابتلا به بیماری و در نهایت از دست رفتن عملکردهای سلولها و سیستمهای ما می شود ، یعنی می میریم. با این حال ، تحقیقات اخیر نشان داده است که رابطه بین این تغییرات بیولوژیکی در بدن ما و سن تقویمی ما آنقدرها که فکر می کردیم قوی نیست. امروزه علاوه بر بسیاری از افراد که 70 سال سن دارند و در انجام عملکردهای جسمی و روحی خود مشکل دارند و حتی برای زنده ماندن به کمک افراد دیگر نیز احتیاج دارند ، آنها هم سن هستند ، دارای جسم و روان بسیار سالم ، زندگی فعال و "هرگز سن آنها را نشان نمی دهد". تعداد افراد نیز قابل توجه است.
اگرچه بسیاری از نظریه های مختلف وجود دارد که سعی در تبیین علل پیری بیولوژیکی دارند ، اما نکته مشترک همه نظریه ها این است که پیری بیولوژیکی با سه فعالیت متابولیک مختلف مرتبط است: اکسیداسیون ، گلیکاسیون و متیلاسیون.
اوکسی دیسون
رادیکال های آزاد ترکیبات ساده ای هستند که در ساختارهای شیمیایی خود الکترون ندارند و به دلیل این کمبود در حالت "ناپایدار" گردش می کنند. رادیکال های آزاد بدنبال ساختارهای شیمیایی دیگری هستند که بتوانند الکترون را برای پایدار شدن بدست آورند ، آنها الکترون ها را از این ساختارها می گیرند و آنها را ناپایدار می کنند.
مقادیر کم و کنترل شده رادیکال های آزاد در واقع برای سوخت و ساز بدن بسیار مفید هستند و در بسیاری از فرآیندهای بدن از جمله تنفس نقش فعالی دارند. این رادیکال های آزاد ، که از عملکرد سیستم های بدن پشتیبانی می کنند ، در طی متابولیسم اکسیژن در سلول ها تولید می شوند. مسئله این است که وقتی تولید این رادیکالهای آزاد بسیار بیشتر از حد لازم شود ، و این این افزایش زمانی شروع می شود که از کنترل خارج شود. به این وضعیت که باعث افزایش غیرقابل کنترل میزان رادیکالهای آزاد در بدن می شود ، اکسیداسیون گفته می شود.
عادت هایی مانند آلودگی محیط زیست ، رژیم غذایی ناسالم و استعمال دخانیات باعث تجمع رادیکال های آزاد در بدن و به عبارتی اکسیداسیون می شود. رادیکال های آزاد تجمع یافته در بدن به غشای سلولی متشکل از لیپیدها و پروتئین ها آسیب می رسانند و باعث از بین رفتن یا آسیب سلول های مقیاس خرد و پیری در مقیاس کلان می شوند.
گلیکاسیون
فعالیت متابولیکی به نام گلیکاسیون در نتیجه افزایش مقدار مولکولهای قند مانند گلوکز و فروکتوز در خون ، در نتیجه اتصال خود به پروتئین ها رخ می دهد. اتصال قند اضافی در خون به پروتئین ها باعث ایجاد اختلال در توالی پروتئین هایی می شود که ساختار سلول را تشکیل می دهند. پروتئین های متقاطع با ایجاد واکنش در برابر رادیکال های آزاد و سایر سموم باعث تشکیل سلول های بیشتر شده و محصولات پیشرفته گلیکاسیون پیشرفته (AGEs) را ایجاد می کنند. وقتی ترکیبات AGE به سلولهایی که ساختارشان بیشتر پروتئین است متصل می شوند ، باعث تولید مواد شیمیایی مضر مختلفی می شوند که به بافت ها آسیب می رسانند. سن سنی در بیشتر بافتهای بدن وجود دارد و مقادیر آنها از بیست سالگی شروع به افزایش می کند.
متیلاسیون
پروتئین ها ، DNA و سایر مولکول های موجود در بدن برای انجام عملکردهای خود به مواد شیمیایی گروه متیل ترشح شده به طور طبیعی در بدن نیاز دارند. به فرآیند ترکیب اجزای موجود در بدن با متیل ، متیلاسیون گفته می شود. از آنجا که این فرآیند متابولیک ، که برای ترمیم بافت ها و سلول ها ضروری است ، از تقسیم غیر طبیعی DNA جلوگیری می کند ، جلوگیری از انتقال آسیب DNA به سلول های جدید بسیار مهم است. شرایطی که باعث کار بیش از حد سیستم ایمنی بدن می شود ، مانند التهاب و التهاب مزمن ، سیستم ایمنی را برای انجام فرآیند متیلاسیون قطع می کند. این واقعیت که سیستم ایمنی توسط فرآیند متیلاسیون بازسازی نمی شود ، بدن را در برابر بیماری ها آسیب پذیر می کند.
آیا می توان از پیری بیولوژیکی جلوگیری کرد؟
درک بسیار بهتر از علل بیولوژیکی پیری امروزه در برداشتن گام های مهم در جهان علمی در مورد چگونگی کنترل عوامل بیولوژیکی عامل پیری نقش اساسی داشته است.
اقدامات پزشکی مدرن مانند طولانی شدن تلومر و ازن درمانی ، که می تواند پیری را به طور کلی به تأخیر بیندازد ، می تواند راه حل های نوینی را برای پیری سالم به منظور جلوگیری از آسیب سلول ، پشتیبانی از تشکیل سلول جدید ارائه دهد و همه سیستم های بدن را قادر به عملکرد در سطح مطلوب در آینده سنین
علاوه بر درمان های ضد پیری دائمی و طولانی مدت که از نظر سلولی و مولکولی توسط طب مدرن ارائه می شود ، نسبتاً کوتاه مدت است ، مانند بوتاکس و مواد پرکننده ، که برای از بین بردن بسیاری از اثرات مانند چین و چروک ، افتادگی ، پوست لکه های ناشی از پیری. روشهایی با هدف جلوگیری از اثرات روی پوست قبل از ظهور آنها و کاهش یا از بین بردن علائم نیز به اندازه کافی مورد استفاده قرار می گیرند تا تعریف پیری را تغییر دهند و هر روز قابل دسترسی تر باشند. در روزهای آینده ، اقدامات پزشکی مدرن را که به ما کمک می کند از نظر بیولوژیکی از پیری و اثرات پیری جلوگیری کنیم ، با جزئیات با شما در میان خواهیم گذاشت.
در حقیقت ، پیری فرآیندی است که ارتباط نزدیکی با تغییرات مهم زندگی مانند بازنشستگی ، از دست دادن دوستان و بستگان در محیط اجتماعی فرد و همچنین تغییرات بیولوژیکی دارد. بنابراین ، هنگام جستجوی پاسخ به این سوال که "چرا پیر می شویم" ، علاوه بر عوامل بیولوژیکی ، عوامل روانی و اجتماعی مانند سبک زندگی ، روابط اجتماعی و تعدد عوامل استرس در زندگی فرد نیز باید مورد توجه قرار گیرد. علاوه بر نتایج چشمگیر ارائه شده توسط تحقیق شادی هاروارد ، که نزدیک به 80 سال است ادامه دارد ، مهمترین اولویت برای یک زندگی سالم و شاد روابط معنادار و عمیق است. مطالعات جامع انجام شده در مناطقی به نام "منطقه آبی" که طولانی ترین مردم جهان در آن زندگی می کنند ، از جزیره اوکیناوا در ژاپن تا ساحل ساردین ایتالیا ، نشان می دهد که بسیاری از عوامل محیطی ، از رژیم غذایی گرفته تا عادات خواب ، از روابط اجتماعی گرفته تا کار شرایط ، می تواند تعیین کننده پیری سالم باشد.
در نتیجه ، وضعیت سلامتی ما در سنین پیشرفته نه تنها به ویژگی های ژنتیکی ما مربوط است ، بلکه همچنین به بسیاری از عوامل محیطی از جغرافیایی که در آن زندگی می کنیم گرفته تا عادت های غذایی و ورزشی ، از گروه های اجتماعی ما که خود را متعلق به خود می دانیم ، از منشأ قومی ما گرفته تا وضعیت اقتصادی - اجتماعی ما. همه این عوامل ، که برخی از آنها را می توانیم کنترل کنیم و برخی دیگر خارج از کنترل ما هستند ، تأثیر بسیار مهمی در چگونگی پیر شدن از سنین پایین دارند.
یک رژیم غذایی متعادل و سالم ، که ما اغلب آن را به عنوان عادت های خوب زندگی می شنویم ، بسیاری از عادتهای خوب زندگی مانند ورزش و اتخاذ یک سبک زندگی فعال ، اجتناب از استعمال دخانیات و الکل به کاهش خطر بیماری و بهبود توانایی جسمی و روانی ما در سنین بعدی کمک می کند.
